Zajęcia indywidualne metodą  Montessori

W zajęciach indywidualnych prowadzonych Metodą Montessori bierze udział 10 uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym.
Podstawowym założeniem tej metody jest doprowadzenie dziecka do samodzielności, odpowiedzialności oraz niezależności od osób dorosłych. Ten cel realizowany jest poprzez przygotowanie odpowiedniego otoczenia mającego wspierać rozwój każdego dziecka. Jednym ze „składników" przygotowanego otoczenia są pomoce rozwojowe, które dzielą się na następujące grupy
• Materiał do ćwiczeń z praktycznego życia - związany z samoobsługą, troską o środowisko, zwyczajami i normami społecznymi.
• Materiał sensoryczny - rozwijający poznanie zmysłowe, służy pobudzaniu aktywności umysłowej.
• Materiały do nauki języka, matematyki, kultury i innych dziedzin wiedzy.
Przygotowane otoczenie charakteryzuje się pięknem, porządkiem, jest rzeczywiste, proste i dostępne. Dzieci muszą mieć zapewnioną wolność do pracy, ale jednocześnie umieć podążać według wyznaczonych zasad, które pozwalają na pracę jako część grupy. Dzieciom powinno się zapewnić przystosowane dla nich materiały, które wspierają odkrywanie świata i umożliwiają im rozwój niezbędnych umiejętności.

Zadania metody Montessori
• uczenie przez działanie: dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym, przy współpracy z nauczycielem
• samodzielność: dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy (indywidualną lub z partnerem) przy zachowaniu reguł społecznych. Rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się realnej oceny swoich umiejętności.
• koncentracja: dzieci ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych zadań.
• lekcje ciszy: dzieci uczą się współpracować w cichych zajęciach indywidualnych i grupowych.
• porządek: dzieci zdobywają umiejętność przestrzegania zasad porządku w otoczeniu i swoim działaniu.
• społeczne reguły: dzieci zróżnicowane wiekowo (trzy roczniki) są łączone
w grupy, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj.
• obserwacja: jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem.
• indywidualny tok rozwoju każdego dziecka: dziecko jest serdecznie przyjęte, znajduje uwagę i indywidualną opiekę nauczyciela. Pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.